Vorige week sloten we af met de vraag ‘maar eens zien welke grootheid we volgende week interviewen’. Het zijn er twee geworden. Op De Pol 1 ben ik op bezoek bij Wendy Jager en Richard de Jong. Het is ruim 2 jaar geleden dat ik hier samen met Bas ook zat. Op bezoek bij Dinie en Willem Hadders, vlak voor hun vertrek naar Nieuwe Pekela. En in die 2 jaar is er hier heel veel gebeurd. Op het perceel is een compleet nieuwe woning gebouwd. We zitten aan de keukentafel met ruim uitzicht op het vroegere Meulendiekie waar tot ongeveer 1920 een windkorenmolen heeft gestaan. Dichterbij herinnert het schuurtje aan de opslagruimte van Willem Hadders.
Op deze prachtige plek wonen Wendy Jager en Richard de Jong samen met beide dochters Sanne en Marit.
Eerst maar eens even voorstellen.
Richard begint. Ik ben geboren en getogen in Assen en kom uit een defensienest. In mijn jonge jaren heb ik met mijn ouders nog een tijd in Soestdijk gewoond, recht tegenover het paleis. Ik ben opgegroeid in Assen, met de noordelijke nuchterheid dus. Na mijn opleiding MTS Bouwkunde/Civiele techniek heb ik gewerkt bij een adviesbureau. Mijn laatste project was aanleg van de N34. In 2007 kwam ik in dienst bij de gemeentelijke brandweer in Assen en in 2014 is dat opgegaan in de Veiligheidsregio Drenthe (VRD), mijn huidige werkgever. Assen en Emmen hebben posten met medewerkers in vaste dienst. Alle overige posten (van de totaal 36) werken met vrijwilligers. Daar zit momenteel overigens best een probleem; er is veel vraag naar nieuwe en jonge vrijwilligers bij de brandweer.
Dan Wendy. Ik ben getogen in Beilen (geboren in het Wilhelmina Ziekenhuis) in een stukadoorsnest. ‘Putzmeisters’. Opa had een stukadoorsbedrijf en mijn vader en mijn oom hebben dat bedrijf doorgezet. Uit dezelfde familietak is ook Jager afbouw in Hooghalen voortgekomen. Stukadoors zijn smeerders, hoe netjes ze ook werken. Wat ik mij herinner is, dat mijn vader altijd een kleedje in de auto moest en hij had sloffen voor in huis, voor in de auto, enz. Na 2 jaar middelbare school in Beilen heb ik de HAVO verder gedaan op Quintus in Assen. Daarna heb ik bij CHN (nu Stenden) in Leeuwarden de leerweg ‘All Leisure Management’ gevolgd.
Kun je dat even uitleggen in het Drents Wendy?
Dat is vrije tijdsmanagement. Bijv organisatie van evenementen, congressen, toeristensector, reisbureau’s. Thema’s zijn bedrijfskunde, communicatie, het maken van een marketingplan, een businessplan, een hele praktische opleiding. Mijn stage was bij een kleine wintersportoperator in Zuidhorn. Vervolgens heb ik daar 6 jaar gewerkt, de laatste jaren als productmanager. Dat was in de zomer op inkoop, locaties en verblijven bezoeken en vervolgens een pakket samenstellen: vervoer, verblijf en skipas.
Wat is je favoriete wintersportland?
Dat is Oostenrijk vanwege de ‘gemütlichkeit’. In Frankrijk wordt je in “een ongezellig hok” geplaatst (Pierre et Vacances) en in Oostenrijk heb je de familiebedrijven. Italië is ook prachtig maar is verder vanaf Nederland.
Momenteel werk ik al weer 12 jaar op de Hanzehogeschool. Een school met 26.000 studenten en 2.000 medewerkers/docenten. Daar verzorg ik de roostering voor Human Technology (Civiele Techniek/Bouwkunde). Bij roostering gaat het om het koppelen van docent, student en lokaal. Best een complexe zaak in het modulaire onderwijs waarin elke student zijn eigen modules kiest. Deze job is niet mijn droombaan, maar wel goed te combineren met een jong gezin.
Hoe lang kennen jullie elkaar?
Sinds gisteren op de kop af 20 jaar! Wij hebben allebei veel geschaatst en Richard is jaren trainer geweest. Naast skiën is dat onze tweede passie. Het skiën heeft Richard geleerd van Wendy. Wendy vertelt. Dat was best lastig. Na een lange autorit gingen we de volgende dag op de lange latten. Richard voor het eerst. Hij is sportief dus dat kan ik hem leren vanuit mijn ski ervaring. Wij staan boven “skies parallel, gewicht op je dalski, …..” Echter, Richard is schaatstrainer en wil niet luisteren. ‘Train de trainer?’ Wie legt hier nu uit aan wie? Bekijk het maar en Wendy skiet naar beneden. Daar vraagt de familie waar Richard is. “Die staat nog boven en wil niet luisteren!” Dit gaat (schoon)vader te ver en hij loodst Richard naar beneden.
Toch fijn zo’n schoonvader. Wat als Richard daar nu nog stond?
Intussen is ook Richard met het skivirus besmet. We gaan liever 3x dan 2x per jaar op wintersportvakantie. Maar ja, nu met Corona ….. Ons verblijf hebben we vorig jaar al geboekt, Wendy twijfelt nog en zoals ze zegt “ik steek nog even mijn hoofd in het zand”. Richard is beslist “dat kunnen we ons ook gezien het werk, niet permitteren”. Maar die nieuwe ijsbaan hierachter vinden we prachtig. Laten we hopen dat er een prachtige Hollandse schaatswinter komt. Dan overwegen wij een kluunbaan van huis naar de baan.
Waar woonden jullie vóór Grolloo?
We hebben eerst in Peelo gewoond en daarna in Baggelhuizen aan de oude Witterstraat. Dat heet nu de Westerwoldestraat. Dat was een huisje van 1923 waar sinds 1970 niets meer aan was gedaan. Samen met familieleden hebben we dat in 5 jaar gerenoveerd. Leuk om daarbij te vertellen, is dat we bij het uitgraven een geëmailleerd naamplaatje vonden met de naam “H. de Vries”. Uit contact met een dochter bleek het te gaan om de vader van Anne de Vries, schrijver van het boek “Bartje”. Van 2010-2018 hebben wij daar gewoond en beide dochters zijn daar geboren.
En dan komt het. Huisje aan de kleine kant. Wat gaan we doen? Nog een keer verbouwen of iets anders zoeken? We hebben rondgekeken in het buitengebied en toen zagen we De Pol 1 op Funda. Is dat niet wat? Na een kijkje was de eerste reactie dat we dit niet gaan doen. Toch bleef het knagen. Toen zijn we van alles gaan uitzoeken, wat kan en mag hier, wat willen we zelf? Het werd projectbureau De Jong/Jager! Wat ook meespeelde was dat de kinderen hier bij de bezichtiging zo heerlijk rondliepen in de ruime tuin en de school bleek levensvatbaar. Eerlijk gezegd wisten wij niets van Grolloo. Met schaamte bekent Wendy, dat ze niet wist waar Grolloo (of all places) lag! “Intussen rijd ik hier op de automatische piloot naar toe, hoor.”
Het huis werd ons gegund. Toen kwam de tijd van plannen maken. Het huis hebben we zelf ontworpen. Het oude huis moest eraf. Om Grolloo te proeven en te leren kennen, hebben we in 2018 2 weken op de Berenkuil gekampeerd. Plannen maken met de lap-top voor de tent. In die tijd was ook het Pol-Amer-buurtfeest in American Style. In één klap kenden wij de buurt en zij ons. Ons eigen huis was intussen verkocht en toen hebben we nog 2 maanden op het Boerhaarsveld gewoond. Vervolgens hebben we 5 units gekocht en zijn daarin op De Pol gaan wonen. Dat voelde als op vakantie op eigen perceel. Althans de eerste winter, dat was prima, maar de tweede winter keken we uit naar de afronding. De containers waren slecht geïsoleerd en de verwarming was elektrisch. Dus in de zomer veel te warm en ’s winters fris. En een dikke stroomrekening. We hebben nog gebeld met het energiebedrijf dat we geen wietkwekerij hadden. Maakt niet uit was het antwoord, als jullie de rekening maar betalen.
Richard heeft alle bouwkundige tekeningen tot in detail gemaakt. In het werk hebben we veel laten doen, maar zelf ook bijgedragen. Daarbij is Richard van het water en Wendy doet elektrisch. Door te doen heb ik me dat eigen gemaakt, vertelt Wendy. Wel een keer een tik van 230V gehad, dat deed even pijn, maar leerde ik ook weer van. Wat ons betreft mocht het geen project van ‘Help mijn man is klusser worden’, we zijn allebei van de afronding.
Nu is het huis klaar! Ziet er prachtig uit. Hoe bevalt het in Grolloo?
Het bevalt ons prima. We zijn in het diepe gesprongen en in een warm bad terecht gekomen. Grolloo heeft een rijk verenigingsleven, het dorp is zeer leefbaar en het is hier verrassend gezellig. Leuk contact met de buren. Ook rondom Grolloo is het erg mooi. We leven hier ‘als God in Frankrijk’.
Hoe gaat het met jullie in deze Corona tijd?
Gelukkig hebben we geen gezondheidsproblemen. Wendy werkt nu volledig thuis. Dat gaat prima. Ook Richard kan veel vanuit huis werken, bijv voor het maken van de operationele planning, het indelen van mensen op de ‘rode auto’s’. Als ik ben ingeroosterd, zit ik op de kazerne.
Met de kinderen gaat het super. Die kunnen hier zo heerlijk buiten spelen. Kijk bijv naar het schoolplein, dat is gelukkig geen betongebied. De nostalgie van het buitenleven, zoals we dat zelf meegemaakt hebben in onze jeugd, krijgen onze kinderen hier ook mee.
Hebben jullie nog een boodschap voor Grolloo?
Wij hopen dat we met z’n allen, de dorpsgemeenschap van Grolloo, positief uit deze tijd komen en dat we straks de leuke dingen weer met elkaar kunnen oppakken. Ooit hadden Henderik Hadders en Feigie en na hen Willem en Dinie Hadders hier een goeie tijd. Dat is wat wij Wendy en Richard, Sanne en Marit ook wensen. De eerste winst is er, Wendy weet nu waar Grolloo ligt
