Samen met voetbal is gymnastiek de oudste afdeling van SGO. Vanaf de oprichting op 26 juni 1945, al ruim 75 jaar dus, heeft SGO een afdeling gymnastiek.
Nu we door Corona geen actuele ontwikkelingen hebben te melden, pakken we de gelegenheid voor een terugblik. De volgende foto’s geven een beeld van de ontwikkeling door de jaren heen. Van café Hofsteenge, in 1965 naar de toneelzaal van Het Markehuis en vanaf 1992 in de sportzaal van Het Markehuis. Naast binnen werd er ook gegymd in de buitenlucht, waaronder de sportdagen, zoals die samen met SVDB.
En ook de ontwikkeling van zwart-wit naar kleur.
1948 Gymnasten o.l.v. Henk Knigge 
1953 Meisjesgroep ook met dhr. Knigge als leider 
1953 Gym op het oude sportveld 
1964 Sportdag SGO 
1974 Opmars gymuitvoering o.l.v. Dhr. Fluks 
1974 Kleurig optreden bij de uitvoering 
Opening uitvoering; meester Wiering geblesseerd! ‘meester’ Lens Beijering nam waar 
2009 Afscheid meester Wiering 
2009 Afscheid meester Wiering 
2009 Sportdag SGO-SVDB 
2009 Sportdag SGO-SVDB
Gymnastiek, van alle tijden
Wat missen we het sporten toch allemaal, och en in mijn geval niet het sporten opzicht, maar vooral de sociale aspecten ervan.
Als ik terug ga in mijn sportcarrière dan heb ik veel gedaan (of beter gezegd geprobeerd).
Zo heb ik vroeger gevoetbald omdat eigenlijk iedereen dat deed..
Maar daar was ik niet heel goed in, op het hardlopen na.
Maar het is eigenlijk allemaal begonnen met gymnastiek, en ja ook omdat iedereen daar op zat.
Vroeger met meester Jan Wiering, prachtige tijd!! Het hele jaar oefenen op de rekstok, ringen en natuurlijk de jaarlijkse gymuitvoering.
Het oefenen voor de uitvoering ging altijd gepaard met de aanwezigheid van de oude gymnastiek-rot in het vak Lens Beijering, die je dan vast pakte en jou de ringen in tilde met die grote handen van hem dat je een week daarna nog blauwe plekken rond je borstkas had.
Geen onaardige actie hoor, de man was gewoon zo sterk.
En dan was het zover, de grote uitvoering waar je zolang met bloed, zweet en tranen voor geoefend had.
Laten zien aan je ouders en opa’s en oma’s wat jij kon.
Maar vooral waar het eigenlijk allemaal om draaide, laat opblijven, croky, snoep en cola. En als ik nu kijk naar de uitvoering van nu is er eigenlijk niet veel veranderd.
Ik zie nog steeds het feestje in de ogen en het gedrag van de kinderen om te kunnen laten zien aan de mensen om hun heen wat ze kunnen.
Maar vooral het feest en plezier, dat is toch uiteindelijk wat sport in welke vorm dan ook in moet houden.
