Door: Bert Oldenburger

Naar aanleiding van mijn laatste column over roken kreeg ik van Roelof Dilling, bij wie wij onze column inleveren, de volgende reactie.

Bert, hij is weer leuk om te lezen. Ik herinner mij ook de uitspraak dat voetbal stuk gaat aan drank, shag en vrouwen(seks). Over alcohol en roken heb je nu geschreven. Je zult begrijpen dat ik uitzie naar de volgende. Nou Roelof, hier is ie dan. 

Inderdaad is dat een veel gehoorde kreet en er zit ook wel een kern van waarheid in. En het beperkt zich niet tot alleen voetbal. Ook heel veel huwelijken gaan kapot aan de verleidingen die de voetballers tegen komen. De helft van de spelers op bijgaande foto zijn gescheiden. Overigens zijn ook 7 van de spelers intussen overleden.

Wij gingen in 1971 met FC Groningen een week op trainingskamp naar Engeland. We gingen met de bus vanuit Groningen naar Schiphol en daar vandaan vlogen we naar Londen en van Londen met de trein naar Wolverhampton, alwaar we in een hotel, vlak bij het stadion van de Wolves, werden onder gebracht. Ook in dat hotel verbleven 5 VVV-informatrices van Engeland, Wales, Schotland, Ierland en Noord Ierland. Wij zaten in de hal van het hotel met z’n allen en tegenover ons de 5 dames. In onze ploeg hadden we de wereldkampioen vrouwen versieren. Hij was ex international hockeyspeler, maar was gaan voetballen en had zijn hockeystick aan de wilgen gehangen. Zijn kleine stick echter gebruikte hij nog veelvuldig. Hij had een bruin oog en een blauw oog. Ik weet niet of dat het was, maar hij knipoogde naar de knapste van de dames en wenkte haar en zij liep direct naar hem toe en ging bij hem zitten. Hij sloeg zijn arm om haar heen en begon te flikvlooien.

Die avond gingen we naar een feest van de Wolves en liepen naar het clubhuis. Ook de dames gingen mee. Onze versierder liep met zijn dame, die een decolleteetje had, naast een oude (67 jaar) bestuurder van de FC. Onze ex-hockeyer greep met zijn hand in het bloesje van de dame, haalde haar borst er uit en zei tegen de bestuurder, meneer Rozema, wat vind je hiervan. Gelukkig hadden we onze medische verzorger bij ons, want die moest deze bestuurder weer bij brengen. Let wel, het was 1971, toen waren we dit nog niet zo gewend.

U begrijpt natuurlijk wel dat een vijftal heren die avond niet alleen op de kamer sliepen. De deuren werden open gelaten en de dames kwamen gedwee opdraven. De volgende morgen op de dag van de terugreis kwamen de veroveraars breed lachend de ontbijtzaal binnen. Eén van hen had de bovenste knoopjes van zijn overhemd los en toonde vol trots een torso en hals vol met zuigzoenen. Hij voelde zich voor het eerst de grote overwinnaar, want meestal stond hij reserve. Hij werd met gejuich en gelach ontvangen.

Wij vlogen terug naar Schiphol en vandaar uit weer met de bus naar Groningen en naar huis. Onze held had nog steeds de bovenste knoopjes van zijn overhemd los om trots zijn tijdelijke tatoeages te tonen. Zijn vrouw kon niet wachten tot hij in Groningen arriveerde en was met de auto naar Schiphol gegaan om hem te verrassen en hem in de auto terug te brengen naar Groningen. Dus niets vermoedend liep hij met een brede grijns door de douane en zag tot zijn schrik zijn vrouw. Hij probeerde zo goed als het ging zijn knoopjes dicht te doen. Maar hij was al te laat, zijn vrouw zag het en sloeg hem in het gezicht en vertrok. Dit betekende einde huwelijk, maar nog schrijnender was dat zijn vrouw uit pure teleurstelling en wanhoop achter het glas in de hoerenbuurt van Groningen is komen te zitten.

Ja, voetbal en huwelijken gaan kapot aan drugs (drank en tabak) en vrouwen.